Na podstawie danych europejskiego badania siły roboczej z 2019 r., badamy lukę płciową i lukę rodzicielską w dostępie do elastycznego czasu pracy. Przeciętnie w Europie nie ma istotnej statystycznie różnicy między dostępem do elastycznego czasu pracy wśród kobiet i mężczyzn, natomiast w Europie Środkowo-Wschodniej i Południowej kobiety rzadziej mają dostęo do takich rozwiązań. W Europie Zachodniej występuje odwrotna zależność. Co więcej, kobiety rzadziej muszą niespodziewanie zmieniać swój grafik na korzyść pracodawcy. Ojcowie i matki mają dostęp do elastycznego czasu pracy częściej niż osoby bezdzietne, ale od ojców częściej niż od matek pracodawcy wymagają nagłych zmian w grafiku. Praca w zawodzie sfeminizowanym zmniejsza prawdopodobieństwo dostępu do elastycznego czasu pracy, zwłaszcza wśród kobiet, wiąże się jednak także z mniejszymi wymaganiami pracodawców w zakresie dostosowywania się do nagłych zmian w grafiku, zarówno przez kobiety i mężczyzn. W porównaniu do pracodawców z innych regionów Europy, pracodawcy w Europie Środkowo-Wschodniej rzadziej oferują elastyczne godziny pracy. Dotyczy to zwłaszcza kobiet. Co więcej, rodzice równiej nie mogą liczyć na większy dostęp do elastycznych godzin pracy. Z kolei pracodawcy w Europie Zachodniej i krajach nordyckich najczęściej oferują elastyczny czas pracy, bez względu na płeć pracownika.
Publikacja została finansowana ze środków Narodowego Centrum Nauki, nr projektu UMO-2017/27/B/HS4/01201. W artykule korzystamy z danych Eurostatu. Eurostat nie odpowiada za wyniki i konkluzje autorek. Stosuje się zwyczajowe zastrzeżenia. Wszelkie błędy są nasze
Instytut Badań Strukturalnych (IBS), Warszawa, oraz Uniwersytet Warszawski, Warszawa.