W niniejszej pracy wykorzystujemy model klasy DSGE do analizy czynników stojących za Wielką Recesją i mechanizmów transmisji szoków na rynki pracy w wybranych krajach europejskich. Rynek pracy modelowany jest za pomocą mechanizmu poszukiwań i dopasowań opartego na pracach Mortensena (1989) i Pissaridesa (1990), z endogeniczną stopą destrukcji miejsc pracy. Do modelu wprowadzamy szereg szoków, które odpowiadają za potencjalne źródła zaburzeń makroekonomicznych: szok popytu zagranicznego, produktywności, siły przetargowej negocjacji płacowych, popytu na pracę, podaży pracy, wydatków rządowych i destrukcji miejsc pracy. Wykorzystując dane kwartalne dla lat 1996–2013, estymujemy modele dla następujących państw: Grecja, Hiszpania, Portugalia, Włochy i Niemcy (kraj odniesienia). Za pomocą modeli krajowych przeprowadzamy dwa rodzaje eksperymentów symulacyjnych. Po pierwsze, identyfikujemy szoki odpowiedzialne za wahania zmiennych makroekonomicznych i zmiennych rynku pracy w każdym z analizowanych państw. Na podstawie analizy jesteśmy w stanie wyróżnić kraje, dla których w danym okresie, istotniejszy był wpływ wewnętrznych szoków produktywności lub zewnętrznych szoków popytu zagranicznego. Identyfikujemy również dodatkowe szoki, które miały wpływ na zachowanie zmiennych rynku pracy i porównujemy ich znaczenie dla poszczególnych państw. Po drugie, przeprowadzamy symulacje mające na celu porównanie zdolności absorpcji szoków makroekonomicznych przez analizowane kraje. Opierają się one na wyborze modelu kraju referencyjnego, Niemiec, i analizie jego reakcji na szoki zidentyfikowane dla pozostałych państw. Okazuje się, że gospodarki krajów południowoeuropejskich są generalnie bardziej wrażliwe na szoki makroekonomiczne niż Niemcy, ale wzorce dostosowań na rynkach pracy są pomiędzy nimi zróżnicowane. Hiszpania i Włochy stanowią dwa skraje przypadki – Hiszpania wykazuje niskie dostosowania płacowe a wysokie zatrudnienia i przepływów, a Włochy niską elastyczność zmiennych rynku pracy na wahania PKB.