Ambitna polityka klimatyczna może wywołać napięcia w społeczeństwach o niskim zaufaniu i głębokich podziałach społecznych. Dlatego, badamy preferencje publiczne dotyczące polityk służących zwiększaniu bezpieczeństwa energetycznego i łagodzeniu zmian klimatu, w kontekście kryzysu energetycznego spowodowanego inwazją Rosji na Ukrainę. Przeprowadziliśmy eksperyment wyboru dyskretnego, używając podejścia opartego na gotowości do zapłaty, na reprezentatywnej próbie 10 000 osób w Polsce, kraju silnie zależnym od paliw kopalnych w transporcie i ogrzewaniu domowym. Polki i Polacy mają silną awersję do podatku węglowego, którą tylko nieznacznie łagodzą polityki redystrybucyjne. Dochód i wiek kształtują preferencje dotyczące polityki klimatycznej i energetycznej. Osoby o niższych dochodach (dolny kwartyl) przykładają mniejszą wagę do osiągnięcia celów łagodzenia zmian klimatu (15%) i bezpieczeństwa energetycznego (10%) niż ogół populacji (odpowiednio 17% i 14% gotowości do płacenia). Młodsze osoby (w wieku 18-34 lat) są gotowe poświęcić większy udział swoich dochodów na łagodzenie zmian klimatu niż osoby w wieku 55 lat lub starsze (28% vs. 12%), ale mniejszy udział (11% vs. 16%) na redukcję importu paliw z Rosji. W końcu, oceniamy heterogeniczność preferencji dotyczących środków redystrybucyjnych i ich efektywność. Gospodarstwa domowe o niskich dochodach preferują transfery gotówkowe jako środek redystrybucyjny, podczas gdy osoby o wysokich dochodach preferują dotacje na inwestycje w zielone technologie. Biorąc pod uwagę silną awersję osób o niskich dochodach do podatku węglowego, decydenci powinni priorytetowo traktować efektywne środki redystrybucyjne skierowane do osób z niskimi dochodami.
Dziękujemy Katarzynie Lipowskiej, Karolowi Madońowi, Joannie Mazurkiewicz i Mateuszowi Smoterowi za cenne uwagi. Badanie zostało sfinansowane przez Europejską Fundację Klimatyczną. Obowiązują zwykłe zastrzeżenia. Wszystkie błędy są nasze.