Badamy preferencje pracowników i pracodawców dotyczące pracy zdalnej, szacując gotowość do płacenia za pracę w domu. W badaniu wykorzystaliśmy eksperymenty wyboru warunkowego z udziałem ponad 10 000 pracowników i ponad 1500 pracodawców w Polsce. Wybraliśmy zawody, które mogą być wykonywane zdalnie i losowaliśmy różnice w płacach pomiędzy identycznymi stanowiskami pracy w domu i w biurze oraz pomiędzy identycznymi kandydatami do pracy. Pokazujemy, że popyt na pracę zdalną jest znacznie wyższy wśród pracowników niż wśród pracodawców. Średnio, pracownicy poświęciliby 2,9% swoich zarobków dla opcji pracy zdalnej, zwłaszcza hybrydowej – przez 2-3 dni w tygodniu (5,1%) zamiast pięciu dni w tygodniu (0,6%). Natomiast pracodawcy, średnio, oczekują od kandydatów chcących pracować zdalnie obniżenia wynagrodzenia o 21,0%. Różnica w wycenach WFH wynosząca 18 punktów procentowych odzwierciedla ocenę pracodawców dotyczącą spadku wydajności związanego z pracą z domu (14 pp.) oraz dodatkowego wysiłku wymaganego do zarządzania pracownikami zdalnymi (4 pp.). Wycena pracy zdalnej przez pracodawców i pracowników jest zbieżna jedynie w 25-36% firm, w których menedżerowie uważają, że praca z domu jest równie wydajna jak praca w siedzibie firmy.
W artykule wykorzystujemy dane Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności GUS. GUS nie ponosi odpowiedzialności za wnioski, które są wnioskami autorów. Stosuje się zwyczajowe zastrzeżenia.
Instytut Badań Strukturalnych (IBS), Warszawa, oraz Uniwersytet Warszawski, Warszawa.