Celem artykułu jest ocena polityk służących redukcji zużycia materiałów w gospodarce. Korzystając z wielosektorowego modelu DSGE, analizujemy makroekonomiczne konsekwencje dwóch podatków: podatku od zużycia materiałów w sektorach przemysłu, energii, budownictwa i transportu, oraz podatku na produkt finalny w tych sektorach. W naszej analizie uwzględniamy mechanizm zmian wyborów technologii spowodowanych zmianami struktury podatkowej. Model jest skalibrowany do gospodarki Unii Europejskiej na podstawie tablicy przepływów międzygałęziowych. Rozważamy podatki wprowadzane od 2021 i symulujemy ich efekty do roku 2050. Porównując podatki, zwracamy uwagę na ich zdolności do ograniczenia zużycia materiałów oraz do generowania dochodów dla budżetu. Analiza wskazuje, że dwa rozważane podatki mają różny wpływ na efektywność wykorzystania zasobów: jedynie podatek od zużycia materiałów motywuje firmy do inwestycji w bardziej oszczędne technologie. W wyniku tego podatek materiałowy prowadzi do 15-20% mniejszego spadku PKB i zatrudnienia niż porównywalny podatek od produkcji.
Praca naukowa finansowana ze środków finansowych na naukę w latach 2012-2015 przyznanych na realizację projektu międzynarodowego współfinansowanego.