Znaczenie kultury organizacyjnej w kształtowaniu relacji między pracą zdalną a satysfakcją

Powszechne przejście na pracę zdalną podczas pandemii COVID-19 przyspieszyło debatę na temat jej wpływu na satysfakcję pracowników. Mimo powszechnych założeń, że większa elastyczność i autonomia same w sobie zwiększają satysfakcję z pracy, wyniki badań okazują się niespójne. Jednym z kluczowych mechanizmów, który może pomóc wyjaśnić te rozbieżności, jest kultura organizacyjna. Niniejsze badanie, oparte na unikalnych danych panelowych pozyskanych od pracodawców i pracowników, analizuje, w jaki sposób różne wymiary kultury organizacyjnej wiążą się z poziomem satysfakcji zawodowej wśród pracowników zdalnych i stacjonarnych. Wyniki wskazują, że praca zdalna zwiększa satysfakcję z pracy, szczególnie w firmach charakteryzujących się słabszą kulturą organizacyjną w zakresie komunikacji i przywództwa. Co istotne, efekt ten różni się istotnie w zależności od płci: mężczyźni odnoszą korzyści z pracy zdalnej głównie tam, gdzie kultura niedomaga, podczas gdy kobiety doświadczają wzrostu satysfakcji przede wszystkim w organizacjach o silnej, wspierającej kulturze. Relacje te są dodatkowo moderowane przez cechy osobowości, takie jak ekstrawersja i ugodowość. Wyniki badania podkreślają znaczenie dostosowywania polityk pracy zdalnej do charakterystyki kultury organizacyjnej oraz konieczność wzięcia pod uwagę różnic związanych z płcią, aby wspierać szeroko pojęty dobrostan pracowników.