Globalna alokacja pracy rutynowej i nierutynowej

Badania wpływu technologii i globalizacji na zatrudnienie i nierówności zwykle zakładają, że zawody na całym świecie są identyczne pod względem wymaganych zadań. Aby złagodzić to założenie, opracowaliśmy metodologię ekonometryczną służącą do oszacowania specyficznych dla kraju intensywności zadań rutynowych (RTI) w różnych zawodach. W tym celu wykorzystujemy dane ankietowe zebrane w 46 krajach o niskim, średnim i wysokim dochodzie, oraz wskaźniki nt. poziomu rozwoju, technologii, podaży umiejętności oraz globalizacji w różnych krajach. Stwierdzamy, że w ramach tego samego zawodu praca w krajach o niskim i średnim dochodzie jest bardziej rutynowa i intensywna niż w krajach o wysokim dochodzie. Różnice te przypisujemy głównie niższemu wykorzystaniu technologii w krajach słabiej rozwiniętych. Wykorzystując prognozowane miary RTI dla 87 krajów, które łącznie zatrudniają ponad 2,5 miliarda pracowników (75% zatrudnienia na świecie), stwierdzamy, że od 2000 do 2017 r. przejście od pracy rutynowej do nierutynowej pracy w krajach o niskim i średnim dochodzie było znacznie wolniejsze niż w krajach o wysokim dochodzie. Różnica między tymi grupami krajów w średniej intensywności zadań rutynowych wzrosła, a kraje o wysokich dochodach pozostają dominującym dostawcą nierutynowej pracy. Dochodzimy do wniosku, że założenie, iż zawody są identyczne na całym świecie, znacznie przecenia rolę zadań nierutynowych w krajach o niskim i średnim dochodzie i prowadzi do nieprawdopodobnego wniosku, że stały się dominującym światowym dostawcą nierutynowej pracy.