Cechą polityki fiskalnej w Polsce w latach 2004-2014 była krótkowzroczność. Okres dobrej koniunktury gospodarczej lat 2005-2008 nie został wykorzystany na przeprowadzenie potrzebnych reform finansów publicznych, zmniejszających strukturalną nierównowagę między wydatkami a dochodami. Przeciwnie, wyjątkowo wysoka dynamika wpływów budżetowych zachęciła polityków do zwiększenia wydatków publicznych oraz obniżenia obciążeń podatkowych. Spowolnienie dynamiki PKB w latach 2009-2010 spowodowało, że brak przezorności z poprzednich lat poskutkował rekordowym wzrostem deficytu i nałożeniem na Polskę procedury nadmiernego deficytu. Od 2011 w polskich finansach publicznych nastąpiło stopniowe zmniejszanie skali nierównowagi. Odbyło się to jednak m.in. za sprawą zmian w OFE, które w krótkim okresie poprawiają sytuację budżetu, ale w dłuższej perspektywie spowodują wzrost wydatków publicznych.