Publikacja przedstawia ewaluację ex ante efektów dobrobytowych, fiskalnych i makroekonomicznych wprowadzenia Pracowniczych Planów Kapitałowych. PPK oferują ulgi podatkowe i dopłaty, których celem jest pobudzenie oszczędności na starość. Zmniejszenie wpływów budżetowych z tytułu podatku od zysków kapitałowych oraz koszt pokrycia dopłat rocznych powodują konieczność kompensacyjnego podniesienia innych podatków. Do oszacowania skali tych efektów zastosowano model nakładających się pokoleń. W modelu uczestnictwo w PPK jest dobrowolne, a część agentów cechuje się niepełną racjonalnością. Oba elementy stanowią innowację w literaturze przedmiotu. Dla preferowanej przez nas kalibracji wyniki wskazują na relatywnie wysoki efekt wypychania: w przybliżeniu jedynie od 0.08 do 0.09 PLN z każdej złotówki trafiającej do PPK to nowe oszczędności. Prawdopodobne wartości efektywnego wzrostu kapitału wahają się, w zależności od kalibracji, między 0.03 a 0.42 PLN z każdej złotówki w PPK. Wprowadzenie PPK pociąga za sobą istotne koszty fiskalne. Większość z nich ma swoje źródło w uldze podatkowej od zysków kapitałowych oraz w dopłatach. Racjonalni agenci doświadczają utraty dobrobytu, chyba że PPK oferują wystarczająco dużą rentę dożywotnią. Natomiast agentom, którzy nie są w pełni racjonalni PPK zapewniają istotny wzrost dobrobytu.
