Optymalne zróżnicowanie OZE w warunkach niepewności technologicznej

Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy rządy w ramach aukcji na energię ze źródeł odnawialnych powinny wspierać rozwój szerokiego zakresu technologii OZE, czy też skupiać się na wsparciu kilku wybranych? W opracowaniu analizujemy różne podejścia do różnicowania technologii w ramach systemu aukcji OZE. Wykorzystujemy analityczny model do określenia optymalnego zróżnicowania technologii OZE w warunkach niepewności co do przyszłych kosztów poszczególnych technologii. Uwzględniamy tę niepewność w funkcji kosztów na dwa sposoby: jako (i) niepewność co do skali efektu uczenia się przez działanie oraz jako (ii) niepewność co do wystąpienia w przyszłości nieprzewidzianego szoku technologicznego (niezależnego od ilości zainstalowanej mocy w danej technologii). Wykazujemy, że niepewność co do wielkości efektu uczenia się przez działanie zwiększa korzyści ze zróżnicowania wsparcia dla OZE. Ten wynik sugeruje, że optymalne zróżnicowanie OZE w modelach energetycznych, w których zakłada się stałe efekty uczenia się, jest zaniżone. Pokazujemy również, że w warunkach występowania szoków technologicznych polityka publiczna ma mniejsze bodźce do wspierania zróżnicowanych technologii OZE, a większe do faworyzowania najtańszych. Ten wynik jest bardziej wyraźny przy braku efektu uczenia się przez działanie. Wnioskujemy więc, że państwa charakteryzujące się wysokim efektami uczenia się przez działanie, np. te znajdujące się na światowej granicy technologicznej lub blisko niej, powinny zwiększać zróżnicowanie wspieranych technologii OZE. Z kolei państwa peryferyjne, polegające raczej na absorpcji technologii z zewnątrz niż na efekcie uczenia się przez działanie, powinny ograniczać różnicowanie technologii OZE i koncentrować się na wspieraniu kilku wybranych (najtańszych).