Pod koniec zeszłego miesiąca złożony został w sejmie „Przegląd systemu emerytalnego”. Przegląd systemu emerytalnego przeprowadza się nie rzadziej niż co trzy lata. Efektem ostatniego jest przygotowana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych całościowa diagnoza systemu – „Przegląd systemu emerytalnego 2016. Bezpieczeństwo dzięki odpowiedzialności”, tzw. Zielona księga. W oparciu o ten dokument powstała tzw. Biała księga określająca kierunki pożądanych wg ZUS-u zmian w systemie emerytalnym oraz ich możliwe konsekwencje w czterech segmentach: systemowym, regulacyjnym, parametrycznym oraz administracyjnym.
Na podstawie Białej księgi Rada Ministrów przygotowała „Przegląd systemu emerytalnego. Informację rady Ministrów dla Sejmu RP o skutkach obowiązywania ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wraz z propozycjami zmian”. I to ten dokument 30 grudnia 2016 r. został złożony w sejmie, jako punkt wyjścia do dyskusji nad zmianami w systemie emerytalnym.
Piotr Lewandowski, prezes naszego Instytutu, w rozmowach: z Jakubem Janiszewskim dla TOK FM oraz z Dominikiem Olędzkim dla Polskiego Radia 24, odnosi się do najczęściej podnoszonych ostatnio w mediach rekomendacji ujętych w „Przeglądzie systemu emerytalnego”: warunków uzyskania prawa do minimalnej emerytury, możliwości dorabiania do emerytury, prawa do przeliczania emerytur, ozusowania umów o dzieło.
– Każdy przychód, uzyskany w formie podległości ekonomicznej pracownika w stosunku do pracodawcy, powinien być oskładkowany – mówił w Polskim Radio 24 Piotr Lewandowski.
Nie dziwi, że teraz jest postulat oskładkowania tych form, bo w praktyce zaczęły funkcjonować jako substytut umowy o pracę –
P. Lewandowski w TOK FM
– Fakt, że upowszechniły się umowy cywilnoprawne, przyczynił się do spadku wpływów ze składek do ZUS. Po wprowadzeniu płacy minimalnej dla zleceń i ich oskładkowaniu, jedyną nieoskładkowaną formą pozostały dzieła. A skoro wykopanie rowu pod gazociąg to też jest dzieło […] nie dziwi, że teraz jest postulat oskładkowania tych form, bo w praktyce zaczęły funkcjonować jako substytut umowy o pracę – stwierdza prezes IBS w rozmowie z Jakubem Janiszewskim w TOK FM.
– Jeśli skupimy się tylko na tym, żeby oskładkować wszystkie formy umów, to zapomnimy o tym, że […] umowy cywilnoprawne zyskują atrybuty umowy o pracę bez prawa do zasiłku dla osób bezrobotnych, bez prawa do urlopu, bez prawa do zasiłku chorobowego – podkreślał Piotr Lewandowski w rozmowie z Dominikiem Olędzkim. – Usankcjonowaliśmy stosowanie umów cywilnoprawnych, jako pełnoprawnego zastępstwa dla umów o pracę, zamiast traktować je jako formy prawne zarezerwowane do szczególnych relacji na rynku pracy – dodał. A wywiadzie dla TOK FM podkreślał: – To czego potrzebuje polski rynek pracy, to zdefiniowanie na nowo umowy o pracę oraz czym są dzieła i usługi w zleceniach, bez wracania do starych definicji, które okazały się zbyt pojemne.
Celem emerytury jest, żeby przysługiwała osobom starszym, kiedy już nie możemy pracować – przypominał podstawy Piotr Lewandowski. – Nie da się uzbierać na godziwą emeryturę, jeśli wchodzi się rynek pracy po studiach, w wieku dwudziestu kilku lat, pracuje trzydzieści kilka lat, a potem przez ponad dwadzieścia jest się na emeryturze.
– To jest kuriozalne, że z jednej strony obniżamy wiek emerytalny, a z drugiej zniechęcamy do przechodzenia na emeryturę. Lepiej jest mieć wyższy wiek emerytalny i politykę, która pomaga odnaleźć się na rynku pracy, albo ułatwia przejście na mniejszy wymiar etatu, albo – kiedy ktoś naprawdę już nie jest w stanie pracować – oferuje świadczenie wspomagające przed osiągnięciem wieku emerytalnego.
W najnowszej publikacji Instytutu analizujemy zjawisko kontynuacji pracy w tym samym miejscu przez osoby starsze w Czechach, Polsce, na Słowacji i Węgrzech (opieramy się na danych EU-LFS za lata 1998-2013). Jedynie ok. 30% pracowników w wieku 55-59 lat pozostawało w tym samym miejscu pracy przez kolejne 5 lat. Z naszych badań wynika ponadto, że w tej samej pracy po wejściu w wiek przedemerytalny pozostawali pracownicy o wyższym wykształceniu, w zawodach wymagających wysokich kwalifikacji, w sektorach edukacji lub zdrowia i żyjący z pracującym/-ą partnerem/-ką z. Zmiany udziałów osób pozostających w pracy są spójne ze zmianami wieku emerytalnego wprowadzanymi przez poszczególne kraje (z wyjątkiem Węgier).
Przyszłe polityki kierowane do osób starszych powinny naszym zdaniem kłaść nacisk przede wszystkim na: wsparcie zatrudnienia kobiet oraz pracowników z niższym wykształceniem i o niskich kwalifikacjach, pomoc w zapewnieniu opieki na dziećmi, osobami chorymi i starszymi, promowanie elastycznych uregulowań dotyczących czasu pracy, pracy w niepełnym wymiarze godzin i stopniowego przechodzenia na emeryturę, profilaktykę zdrowotną, badania kontrolne i poprawę zdrowia pracowników. To co jest kluczowe, to wzajemne uzupełnianie się polityk mających na celu późniejsze przechodzenie na emeryturę oraz zwiększanie szans osób starszych na rynku pracy i jakości ich zatrudnienia.
***
Najnowsza publikacją autorstwa Wojciecha Hardego, Anety Kiełczewskiej, Piotra Lewandowskiego i Igi Magdy pt. „Kontynuacja pracy w tym samym miejscu przez osoby starsze w krajach Europy Środkowo-Wschodniej„.
Wywiady udzielone przez Piotra Lewandowskiego: