Rynek pracy w Polsce 2000−2016

Na początku XXI wieku stopa bezrobocia w Polsce sięgała 20%. W kolejnych latach zatrudnienie znacznie wzrosło, a stopa bezrobocia spadła do 5%. Wynikało to w głównej mierze ze wzrostu zatrudnienia na umowy czasowe. Istotnym problemem stała się segmentacja rynku pracy, która przyczyniła się też do wzrostu nierówności płacowych. Aktywność zawodowa osób starszych wzrosła po reformach z lat 2009-2013 mających na celu podniesienie efektywnego wieku emerytalnego. Obniżenie ustawowego wieku emerytalnego w 2017 r. pogłębi spadek podaży pracy wynikający ze starzenia się ludności.

W kolejnym artykule z serii IZA World of Labor Piotr Lewandowski i Iga Magda opisują sytuację na rynku pracy w Polsce pod kątem bezrobocia, zatrudnienia, podaży pracy, zmian realnych wynagrodzeń oraz nierówności płacowych, w tym nierówności płci.

Pełna wersja artykułu → link

Cytowanie: Lewandowski, P., Magda, I. The labor market in Poland, 2000−2016. IZA World of Labor 2018: 426 doi: 10.15185/izawol.426

Poziom realnych wynagrodzeń wzrósł pomiędzy 2000 a 2016 r. o 54%, a stopa bezrobocia istotnie spadła

Zatrudnienie na umowy czasowe wzrosło ponad dwukrotnie od 2000 r.

„Boom na rynku pracy i zmiany w prawie nie zlikwidowały problemu nadmiernego wykorzystania czasowych form zatrudnienia”

Polecamy również artykuł Grzegorza Siemionczyka opisujący wyniki zawarte w raporcie:

• „Nadal co piąty zatrudniony ma umowę czasową” – Grzegorz Siemionczyk – Rzeczpospolita – 05.03.2018