Definiowanie i pomiar ubóstwa energetycznego w Polsce

Państwa członkowskie UE są zobowiązane do oceny skali ubóstwa energetycznego w danym kraju. Proponujemy nową definicję ubóstwa energetycznego w Polsce, charakteryzującą się różnymi poziomami szczegółowości, które odpowiadają potrzebom różnych szczebli administracji. Proponujemy również zestaw pięciu wskaźników pomiaru ubóstwa energetycznego na podstawie danych z Badania Budżetów Gospodarstw Domowych w Polsce. Dwa wskaźniki oparte na wydatkach identyfikują ubogie energetycznie gospodarstwa domowe: zmodyfikowana wersja wskaźnika Wysokie Koszty Niskie Dochody i wskaźnik oparty na faktycznych wydatkach energetycznych. Trzy wskaźniki opierające się na własnej ocenie sytuacji gospodarstwa domowego związane odpowiednio z: możliwościami finansowymi, stanem technicznym budynku i subiektywnym poziomem komfortu cieplnego są wykorzystywane do pomiaru dotkliwości ubóstwa energetycznego. Wszystkie pięć wskaźników wskazuje, że im mieszkanie jest starsze, tym większe jest ryzyko ubóstwa energetycznego. Wskaźniki oparte na wydatkach pokazują wyższą skalę ubóstwa energetycznego wśród gospodarstw domowych mieszkających w domach jednorodzinnych niż w budynkach wielorodzinnych, ale wskaźnik subiektywnego komfortu cieplnego wykazuje na odwrotną zależność. Dodatkowo, według wszystkich wskaźników opartych o własną ocenę, gospodarstwa domowe zamieszkujące budynki bez centralnego ogrzewania są bardziej zagrożone ubóstwem energetycznym.