W ostatnich latach morska energetyka wiatrowa jest jedną z najszybciej rozwijających się technologii pozyskiwania energii ze źródeł odnawialnych na świecie. Wciąż jednak istnieje kilka rynków o dużym potencjale dla wdrożenia tej technologii. W artykule analizujemy system innowacji dla morskich farm wiatrowych w Polsce. W tym celu wykorzystujemy procedurę TIS (Technological Innovation System), która była wielokrotnie używana do opisu systemu innowacji dla morskich farm wiatrowych w Europie. Istniejąca literatura obejmuje państwa europejskie znajdujące się na granicy technologicznej, podczas gdy w tej publikacji analizujemy tę kwestię dla państwa naśladującego, które wciąż oczekuje na budowę pierwszej farmy wiatrowej na morzu. Nadchodząca transformacja polskiego systemu energetycznego, wynikająca z wyczerpujących się zasobów węglowych oraz polityki klimatycznej Unii Europejskiej sprawia, że Polska jest jednym z najbardziej obiecujących rynków dla technologii OZE. Co więcej położenie geograficzne stawia Polskę w roli kluczowego aktora dla większej eksploracji Morza Bałtyckiego przez morską energetykę wiatrową. W opracowaniu identyfikujemy szereg wyzwań dla wdrożenia tej technologii w Polsce, w tym m.in.: nieprzewidywalną politykę publiczną, ograniczoną infrastrukturę przesyłową, niską jakość badań naukowych oraz słaby przepływ wiedzy między sektorami biznesu i nauki. Dla rozwiązania tych problemów proponujemy zestaw instrumentów polityki publicznej, które naszym zdaniem znacząco przyczyniłyby się do rozwoju technologii morskich farm wiatrowych w Polsce.
Dziękujemy Jakubowi Sokołowskiemu i Janowi Witajewskiemu-Baltvilks za cenne wskazówki i komentarze. Publikacja zawiera podsumowanie wyników, których pierwsza część została opublikowana jako IBS Working Paper 06/2017 (pierwsze dwa rozdziały). Badanie zostało przeprowadzone w ramach projektu TRANSrisk, finansowanego z programu badawczego Komisji Europejskiej Horyzont 2020 (nr grantu: 642260). Stosuje się zwyczajowe zastrzeżenia. Wszelkie błędy są nasze.