W artykule analizowane są zmiany i determinanty ubóstwa pracujących w Polsce. W tym celu posłużono się trzema definicjami ubóstwa: relatywnym, absolutnym i odnoszącym się do poziomu ubóstwa z 1998 roku. Według autorów za umiarkowanie wysoką stopę ubóstwa pracujących odpowiadają bardzo wysoka stopa ubóstwa pracujących w rolnictwie i relatywnie niska w pozostałych sektorach. Osoby pracujące są ubogie znacznie rzadziej niż osoby niepracujące, a w szczególności bezrobotne. W istocie, obecność niepracujących dorosłych w gospodarstwie domowym jest znacznie silniejszym predyktorem ubóstwa niż wysokość płac pracujących domowników. Co więcej, obecność niepracujących dorosłych lub pracowników rolnictwa w gospodarstwie domowym coraz silniej determinuje ubóstwo pracujących. Ryzyko ubóstwa jest dla osób pracujących jest tym niższe, im wyższy jest poziom edukacji i stabilność zatrudnienia pracownika. Jest to niezwykle istotny wniosek ze względu na odsetek pracujących na umowy czasowe, który w Polsce jest najwyższy pośród krajów Unii Europejskiej i OECD. Dotychczasowa polityka fiskalna i zasiłkowa nie była skuteczna w zwalczaniu ubóstwa pracujących i leżących u jego podstaw zjawisk na rynku pracy w Polsce. Autorzy przedstawiają cztery rekomendacje ukierunkowane na walkę z problemem ubóstwa (pracujących i ogółem) i zwiększanie aktywności zawodowej i zatrudnienia.
Dokument ten został przygotowany w ramach Pomocy Technicznej Banku Światowego dla Rządu RP w obszarze Aktywizacja i Zabezpieczenie Społeczne. Strona internetowa Banku Światowego z udostępnionym raportem – http://documents.worldbank.org/curated/en/2015/01/23800056/in-work-poverty-poland-diagnosis-possible-remedies
